• Oorsprong: Zwitserland
• Classificatie: Molossoid, Pinscher en Schnauzer, Zwitserse Berghond en Veedrijvershond
• Grootte: man 64 tot 70 centimeter schouderhoogte – vrouw 59 tot 66 centimeter schouderhoogte
• Gewicht: reu 45 tot 50 kilogram – teef 35 tot 40 kilogram
• Bouw: gedrongen ledematen, sterke spieren
• Ogen: amandelvormig, donkerbruin
• Oren: grote, hoog aangezette hangoren
• Vacht en kleur: weelderige vacht, lang, golvend, zacht, glanzend; kleur zwart, bruinrode bles, witte aftekeningen op hoofd en borst, witte poten en staartpunt gewenst
• Kenmerken: houdt van sneeuw
• Karakter: trouw, goedaardig, aanhalig
• Borstelen: om de twee dagen borstelen, dagelijkse borsteling tijdens de vachtwissel
• Gezondheid: aanleg voor maagvervorming, kanker, nierfalen, rollend oog, dysplasie van de elleboog en de heup

Temperament en karakter

Berner Sennenhonden zijn goedmoedige honden met een gelijkmatig temperament, die zeer aanhankelijk blijken te zijn, vooral tegenover vertrouwde mensen. Ze worden beschouwd als alert, oplettend en onbevreesd, maar zijn geen keffer. Tegenover vreemden gedragen Berner Sennenhonden zich vreedzaam en zelfverzekerd; in het algemeen worden zij gekenmerkt door goede leiderskwaliteiten. In de regel kunnen zij goed worden opgeleid, hoewel vooral bij mannetjes een consequente aanpak moet worden gevolgd.

Net als hun Zwitserse voorouders, houden Berner Sennenhonden nog steeds van werken en genieten van sportieve activiteiten, maar ook van training als gezelschapshond of speurhond. Veel Berner Sennenhonden genieten ook van het trekken van huifkarren en van sportwedstrijden. Naast dagelijkse beweging hebben ze echter ook speelse activiteit nodig; bovendien hebben ze een hechte familieband en veel aandacht nodig, zodat ze niet geschikt zijn om alleen in een kennel te worden gehouden.

Wetenswaardigheden over voeding en ziektes van de Berner Sennenhond

Kent u de voedingsbehoeften van uw Berner Sennenhond? Dit hangt af van 9 voedingsrelevante factoren. Deze omvatten leeftijd, gewicht, grootte en activiteitsniveau, gezondheidsstatus en allergieën.

Activiteiten met de Berner Sennenhond

Vandaag wordt de Berner Sennenhond vooral gewaardeerd als gezinshond dankzij zijn goedmoedige temperament en zijn affectie voor kinderen. Daarnaast worden de alerte en zeer adaptieve dieren ook gebruikt als gezelschapshond. Zijn plezier in fysiek werk maakt de Berner Sennenhond ook een ideale trekhond en spoorzoeker, die vooral waardevolle diensten verleent als reddings- en rampenhond. Bovendien houden dieren van dit ras ook van recreatieve sporten, maar door hun sterke bouw zijn ze minder geschikt voor sporten als behendigheid, waarvoor ze zeer behendig en wendbaar moeten zijn.

Oorsprong & Geschiedenis

De Berner Sennenhond komt oorspronkelijk uit Zwitserland, waar hij voornamelijk werd gebruikt als waakhond en trekdier. Zijn gedrongen bouw en goedmoedige aard maakten van hem de ideale werkhond, die waardevolle diensten verleende in de landelijke uitlopers van de Alpen en in het Zwitserse Mittelland. In 1907 werd de Zwitserse Dürrbach Club opgericht en werden voor het eerst raskenmerken voor de Berner Sennenhond vastgesteld. De club dankt haar naam aan de oorspronkelijke naam voor het ras, dat eerst bekend stond als de Dürrbächler naar een plaats in het kanton Bern. De Zwitserse Dürrbach Club begon met het zuiver fokken van de Berner Sennenhond, die vervolgens steeds populairder werd in het naburige Duitsland.

Berner Sennenhond raskenmerken

In de classificatie van de grootste kynologische overkoepelende organisatie “Federation Cynologique Internationale”, behoort de Berner Sennenhond tot groep 2 “Pinscher en Schnauzer, Molosser, Zwitserse Sennenhonden” en in deze groep tot de afdeling “Zwitserse Sennenhonden”. Hij is driekleurig en meer dan middelgroot met een gemiddelde schofthoogte van 64-70 cm en een ideale schofthoogte van 66-68 cm bij reuen. Bij teven is de gemiddelde schofthoogte 58-66 cm en de ideale maat 60-63 cm. Gemiddeld bereikt de Berner Sennenhond een leeftijd van 10-12 jaar.

De Berner Sennenhond wordt gekenmerkt door zijn gedrongen ledematen en een harmonieus en evenwichtig voorkomen. Hij ziet er eerder compact dan langgerekt uit; de verhouding tussen de schofthoogte en de totale lichaamslengte is ongeveer 9:10. De lichaamslengte wordt gemeten van de punt van de neus tot de punt van de bil. De ideale verhouding tussen schofthoogte en borstdiepte is 2:1.

De Berner Sennenhond heeft een sterk, maar niet te massief hoofd, waarvan de grootte harmonieert met het algemene uiterlijk. De schedel lijkt van voren en in profiel licht gewelfd met een licht ontwikkelde centrale groef. De stop is duidelijk, maar niet overdreven uitgesproken. De kleur van de kop wordt gekenmerkt door een zwarte neus en zwarte, nauwsluitende lippen.

De snuit is van gemiddelde lengte en sterk. De Berner Sennenhond heeft donkerbruine amandelvormige ogen met dicht opeenstaande oogleden. De hoog aangezette oren zijn middelmatig groot, licht afgerond en liggen plat als ze in rust zijn. Erectie vindt plaats aan de achterkant van de oren, terwijl de voorkant dicht blijft liggen.

Berner Sennenhonden zijn langharig met een slanke of licht golvende vacht. De diepzwarte basiskleur wordt onderbroken door een bruinrode bles op de wangen, de poten, de borst en boven de ogen. Bovendien vertoont het ras witte aftekeningen in het hoofdgebied met snuitaftekening aan beide zijden, een doorlopende witte borst- en keeltekening, alsmede ideaal witte poten en een witte staartpunt.

In conformatie, wordt de Berner Sennenhond gekenmerkt door een sterke botstructuur met een stevige en rechte rug. Borst en lendenen zijn breed met een licht oplopende profiellijn van de borstpartij naar de achterhand. Het kruis is licht gerond, de voorbenen in vooraanzicht evenwijdig met een tamelijk brede stand. Berner Sennenhonden hebben een borstelige staart met een minimumlengte tot aan de sprong, die hangt in rust en ongeveer gelijk is met de rug wanneer hij in beweging is.