Alle puppy’s bijten, maar sommige puppy’s zijn intenser dan andere.

Het is zeldzaam, maar zelfs op zeer jonge leeftijd, hebben sommige puppies een “randje”. Als een gedragsadviseur die met duizenden honden heeft gewerkt, heb ik slechts één of twee puppy’s gezien die ik zelfs zou overwegen als echt “agressief” te classificeren (we zullen het later over één van deze puppy’s hebben).

Desondanks krijg ik meerdere telefoontjes of e-mails per week van eigenaren die zich zorgen maken dat hun puppy agressief is.

Hoe onderscheidt u de tekenen van een agressieve puppy van ruwe puppyspelletjes die binnen het normale bereik vallen? We zullen ons vandaag concentreren op het beantwoorden van die vraag voor honden van minder dan 6 maanden oud. Daarna zal ik enkele suggesties geven over wat je kunt doen als je een agressieve pup hebt.

Wat is precies een “Agressieve” Puppy?

Het komt vaak voor dat puppy’s een te ruwe speelstijl hebben, weinig in staat zijn om te bijten, weinig frustraties verdragen, of zelfs problemen hebben met het bewaken van de hulpbronnen. Als ik een telefoontje krijg over een “agressieve puppy” van een klant, is het bijna altijd een puppy dat in één van deze categorieën past.

Hoewel deze puppies onder de paraplu van de leek “agressief” kunnen vallen, onderscheid ik ze van puppies die zich echt “afwijkend” gedragen. Deze puppies kunnen nog steeds hulp nodig hebben van een ervaren trainer om verdere problemen te voorkomen, maar ze moeten niet verward worden met puppies die gedragsmatig abnormaal zijn.

Ik leg agressie bij puppies vaak uit aan klanten door de lens van kinderen.

Het is niet leuk voor een zesjarige om zijn broertje of zusje neer te duwen of een vriendje te slaan – maar het is nog geen reden tot grote ongerustheid. Als diezelfde zesjarige echter de hele tijd duwt en slaat (frequentie), erg krachtig is met die duwtjes en slagen (intensiteit), of lang blijft slaan (duur), is dat een reden tot bezorgdheid. Dit geldt vooral als het kind niet alleen onbeleefd is, maar ook de bedoeling lijkt te hebben om het andere kind kwaad te doen.

Ook als uw puppy ongewoon intens pijnlijk of bedreigend gedrag vertoont, of dit gedrag vaak en langdurig vertoont, is dit een reden tot bezorgdheid.

Normaal Vs. Abnormaal Puppy Gedrag

Een “agressieve puppy” is dus een puppy dat een abnormale intensiteit, frequentie of duur van gedragingen vertoont, zoals longeren, grommen, tanden laten zien of bijten.

Maar wat is “abnormaal”? Zoals ik besproken heb in mijn artikel over puppy speelbijten, “normaal” varieert. Heel veel. Normaal speelbijten bij een Belgische Mechelse puppy zou verontrustend zijn om te zien bij een Shih Tzu.

Hoewel wat als “normaal” speelbijten wordt geclassificeerd kan variëren naargelang ras, leeftijd en andere factoren, zijn sommige gedragingen over de hele linie een rode vlag.

Het is bijna altijd abnormaal om een kleine puppy te zien grommen of zijn tanden te zien ontbloten, naar honden of mensen te zien lonken, of zijn nestgenootjes te zien bijten en vasthouden terwijl ze huilen. Deze puppies moeten een gedragsconsulent bezoeken, liever vroeger dan later.

Als u het gevoel hebt dat uw puppy abnormaal agressief is, kan het nooit kwaad contact op te nemen met een gediplomeerde hondengedragsdeskundige – niet gewoon uw plaatselijke gehoorzaamheidstrainer – en naar hun mening te vragen. Hondengedragsadviseurs hebben kennis en vaardigheden die verschillen van zelfs de meest ervaren obedience trainers. Sommige trainers zijn ook gedragsadviseurs, maar ga daar niet van uit zonder rond te vragen.

De Paradox van Puppy Agressie

Het is emotioneel moeilijk om naar een kleine, jonge hond te kijken en te bedenken dat deze pup kan uitgroeien tot iets gevaarlijks. Het is makkelijk om bezorgd gedrag over het hoofd te zien bij iets dat zo schattig en pluizig is!

Toch, paradoxaal genoeg, zullen de meeste dierengedragsadviseurs zeggen dat hoe jonger een hond is wanneer hij verontrustend gedrag vertoont, hoe meer we gealarmeerd moeten zijn.

Enige mate van overprikkeling tijdens wandelingen, grommen naar andere honden, en zelfs grommen om gedeelde bronnen is helemaal niet ongewoon voor honden van 9-18 maanden oud. Het zijn verschrikkelijke tieners! Deze honden moeten getraind worden om ze te helpen hun ondeugend gedrag af te leren, maar dit is in feite veel minder verontrustend dan het zien van hetzelfde gedrag bij een puppy van tien weken oud.

Als ik een puppy van acht weken zie grommen naar zijn broers en zussen om eten, of een puppy van vier maanden aan de lijn naar andere honden zie longen, gaan er alarmbellen rinkelen. Pre-adolescente honden zouden, voor het grootste deel, niet op een zeer negatieve manier op hun omgeving moeten reageren.

Waarschuwingssignalen van een Agressieve Puppy: Wanneer je je zorgen moet maken

Als u zich zorgen maakt over uw puppy, is het nooit een slecht idee om contact op te nemen met een gediplomeerd hondengedragsdeskundige. Ze kunnen u vragen het gedrag te filmen en op te sturen, of ze kunnen u en uw puppy persoonlijk willen ontmoeten.

Als u twijfelt of uw puppy al dan niet “abnormaal” is, is hier een eerste lijst van “rode vlag”-gedragingen die een ervaren oog rechtvaardigen. Deze lijst is niet volledig en is bedoeld voor pups jonger dan zes maanden.

Puppy’s die grommen (of erger) wanneer jij of een andere hond in de buurt van hun voedsel of speeltjes komt. Het bewaken van hulpbronnen is een veel voorkomend en natuurlijk probleem – maar het is ongebruikelijk om het bij jonge puppies te zien. Dit probleem komt vaker voor bij puppy’s die allemaal uit één voerbak werden gevoed, dus vraag uw fokker of uw pup op die manier werd gevoed.

Puppy’s op jonge leeftijd leren “wedijveren” met hun broertjes en zusjes om voedsel is geen goede manier om hen later te helpen delen!

Puppy’s die hun speelkameraadjes blijven bijten of “achterna gaan”, zelfs wanneer het speelkameraadje zijn staart heeft samengeknepen en/of probeert weg te komen. Niet alle puppies zijn even goed in het lezen van sociale signalen van andere honden. Maar het is verontrustend om te zien hoe een puppy een ander puppy’s verzoek om minder te spelen negeert.

Puppy’s die tijdens het wandelen naar vreemde mensen, honden of andere voorwerpen lonken. Het is vrij normaal voor de meeste puppies om geïnteresseerd te zijn in hun omgeving. Ze zijn over het algemeen los, kwispelend, en nieuwsgierig. Sommige puppies zijn wat meer gereserveerd – dat is ook normaal.

Wat niet normaal is, is een puppy dat zo bang is van iets dat het aan de leiband loopt te woelen of gromt, snauwt of snauwt naar het beledigende voorwerp. Het is ook hoogst abnormaal voor puppies om tijdens wandelingen naar dingen toe te springen, vooral als hun lichaam stijf is en ze grommen, snauwen of snauwen.

Dit is een zeer verontrustend gedrag voor een pre-adolescente hond (en zou moeten worden aangepakt bij honden van elke leeftijd).

Puppy’s die hun tanden laten zien, grommen, snauwen, of bijten met een “hard gezicht” en een gespannen lichaam. Er is een verschil tussen een puppy dat speelt met bijten, of zelfs bijt omdat het overprikkeld is, en een puppy dat bijt uit een sterke negatieve emotie.

Het is moeilijk om dat verschil te zien, maar agressief gedrag wordt vaak beschreven als stijf, stil of hard (we hebben het hier ook over in ons artikel over hoe je een hondengevecht veilig kunt beëindigen). Als u het gevoel hebt dat het gedrag van uw puppy een “randje” heeft, is het misschien tijd om hulp in te schakelen.

Puppy’s die voortdurend blaffen, bijten tijdens het spelen (maar verder ontspannen zijn), grommen tijdens een spelletje touwtrekken, speels aan handen of kleding knabbelen, of tijdens wandelingen naar anderen toe trekken om gedag te zeggen, zijn niet noodzakelijk agressief.

Deze puppy’s kunnen onbeleefd zijn en baat hebben bij training (of wat bijtspeeltjes als de volwassen tanden van uw pup doorkomen), maar dit zijn geen gedragingen die de “rode vlag” trekken.

Een casestudie over puppyagressie

Slechts één puppy in mijn tijd als hondengedragsconsulent is echt verontrustend – zelfs beangstigend – voor mij geweest.

Ik heb veel puppies gezien die gromden of snauwden rond hun eten, puppies die erg angstig waren voor hun omgeving, en puppies die veel te ruw speelden of beten. Deze puppies hadden bijna allemaal uitstekende resultaten dankzij enkele trainingsinterventies.

Maar deze pup – we noemen haar Halley – was anders. Ze kwam in het asiel waar ik voor werkte als een overplaatsing, wat betekent dat een asiel in Texas overvol was. Mijn asiel in Denver bracht een vrachtwagen vol honden per week binnen uit het Texaanse asiel om het Texaanse asiel te helpen het aantal euthanasies te verminderen.

De puppies waren minder dan een week in het asiel in Denver – net lang genoeg om gesteriliseerd en gecastreerd te worden, medisch goedgekeurd te worden, en ter adoptie te gaan.

Halley had een paar broers en zussen bij haar. Het waren schattige puppies van acht of negen weken oud – grote oren, grote vlekken van bruin en zwart en wit, zachte melkkoe-ogen. Halley leek precies op Copper uit Fox and the Hound.

Cue smeltend hart (img van Karakter Wikki)

De tweede dag dat de puppies in Denver waren, kreeg de hele gedragsstaf een e-mail over Halley.

In de e-mail stond dat, toen het personeel van de dierenverzorgingsdienst de puppies die ochtend te eten gaf, Halley snauwde naar haar broers en zussen. Ze pinde een van haar broers en zussen tegen de grond terwijl de andere pup gilde, maar Halley liet niet los. Ze klampte zich vast aan de nek van de andere pup – gelukkig was het de losse huid op de rug en niet de keel – en schudde.

Halley wilde niet loslaten, zelfs niet toen het personeel op deuren bonkte en schreeuwde om haar te laten schrikken. Het dierverzorgingspersoneel moest haar met een hogedrukspuit afspuiten om haar zover te krijgen dat ze de andere pup losliet.

De puppies werden gescheiden, en de gedragsstaf bracht Halley naar beneden om een tijdje in ons kantoor rond te hangen. We speelden met haar en keken hoe ze met ons en haar omgeving omging. We zagen niet veel dat ons zorgen baarde, behalve dan dat deze schattige kleine pup haar broertje bijna had laten steken voor een stapel eten.

Uiteindelijk besloten we dat er niets was dat het gedragsteam realistisch gezien kon doen in de omgeving van het asiel om haar gedrag rond eten en andere honden te helpen veranderen. We hebben contact gezocht met een paar reddingscentra met meer middelen op lange termijn, maar we hadden niet veel geluk.

Halley werd geadopteerd door een koppel dat volledig op de hoogte werd gebracht van het incident en verschillende goede bronnen voor hulp kreeg. Halley kwam nooit meer terug naar het asiel; hopelijk betekent dit dat het echtpaar succes had met het aanpakken van Halley’s gedragsprobleem, hoewel ik daar nooit helemaal zeker van zal zijn.

Aan de ene kant leek Halley in veel opzichten een normale puppy. Ze was heel vriendelijk en nieuwsgierig. Maar het incident met haar broer en zus over eten achtervolgt me nog steeds.

Ik weet niet wat er met Halley is gebeurd, maar als zij een particuliere klant van mij was geweest, zou ik een relatief lange weg van gedragsaanpassing verwachten om andere honden in haar buurt veilig te houden als zij volwassen zou worden.

Hoe leer ik mijn puppy dat hij niet agressief mag zijn?

Als je een agressieve puppy zoals Halley hebt geadopteerd of gekocht, is het tijd om hulp te zoeken.

Uw eerste stap zou moeten zijn contact op te nemen met een gedragsconsulent voor honden via de IAABC. Als er niemand bij u in de buurt is, neem dan gerust contact met mij op – ik ontvang cliënten via videochat vanuit de hele wereld, en ik kan helpen.

Terwijl je wacht op de hondengedragsconsulent, heb je een aantal stappen die je zelf kunt nemen:

1. Video het gedrag, indien mogelijk. Daag uw puppy niet uit tot slecht gedrag. Maar als je het op camera kunt vangen, is dat erg behulpzaam.

2. Documenteer de keren dat uw puppy zich agressief gedraagt. Dit zal uw honden gedragsconsulent helpen een patroon te vinden. Probeer het tijdstip, de situatie en haar reactie zo gedetailleerd mogelijk te noteren.

Wees zo beschrijvend en objectief mogelijk – zeg “Ruby tilde haar lippen op en staarde naar mijn dochter Karen toen Karen haar hand uitstak om Ruby te aaien. Ruby lag op dat moment op de bank te slapen en Karen lag met haar kant naar Ruby toe. Het was 16:30 uur nadat Karen thuiskwam van school.” Dat is veel nuttiger voor uw hondengedragsadviseur dan iets als, “Ruby wordt agressief als mijn dochter haar probeert te aaien.”

3. Beheers de situatie. Als je erachter kunt komen wat de agressie van je puppy uitlokt, is dat geweldig! Uw volgende stap is uw huis zo in te richten dat de kans dat uw puppy agressief wordt, afneemt.

Als uw puppy bijvoorbeeld gromt als u haar eten aanraakt, is het uw taak om te voorkomen dat u haar etensbak aanraakt. Als uw puppy dit ongewenste gedrag blijft vertonen, wordt het alleen maar moeilijker om het te “verhelpen”.

4. Begintraining: counter-conditionering, desensibilisatie, en het vormen van een alternatieve respons. Nu u kunt bepalen wanneer uw puppy wordt blootgesteld aan de situaties die haar ongewenste reacties veroorzaken, kunt u beginnen haar emotionele reactie op die situaties te veranderen.

Tegen-conditioneren en desensibiliseren kan in het begin lastig zijn, dus overhaast deze stap niet en doe het niet alleen als het niet hoeft!

Hier is een voorbeeld:

Penny de pup lacht en snauwt naar andere honden tijdens wandelingen. We leren Penny naar haar baas te kijken voor een traktatie als ze een andere hond ziet, in plaats van te grommen en te snauwen. Dat is het alternatieve antwoord. Het koppelen van een voorheen stressvol item (de andere hond) met traktaties is counter-conditionering. Dit langzaam en systematisch doen is desensibilisatie.

Een voorbeeld van een progressie zou zijn:

a. Leer Penny naar je te kijken in ruil voor een traktatie als je haar naam zegt en oefen dit honderden keren.

b. Ga naar buiten en zet de hond van een vriend op een voetbalveld afstand. De hond van de vriend moet liggen met zijn rug naar Penny.

c. Als Penny de andere hond opmerkt en niet negatief reageert, zeg dan haar naam en geef haar een traktatie. Trek je een beetje terug van de andere hond, neem een pauze, en herhaal.

d. Herhaal dit tot Penny de andere hond ziet, en dan automatisch naar jou kijkt voor haar traktatie.

e. Verminder geleidelijk de afstand en laat de andere hond een beetje bewegen. Als Penny op enig moment in de buurt van de andere hond lonkt, snauwt, verkrampt, of stopt met het eten van traktaties, ben je te dichtbij. Neem een pauze en begin opnieuw, verder weg van de andere hond.

Contra-conditionering en desensibilisatie kunnen alleen werken als er goed management is. Sla stap drie (het beheersen van de situatie) niet over en ga meteen naar de sappige trainingsonderdelen. Contra-conditionering en desensibilisatie is een lang, traag proces. Wees geduldig. Het zal veel gemakkelijker zijn om dit te doen met de hulp van een gedragsconsulent voor honden.

Wat Als Ik Mijn Agressieve Puppy Niet Kan Houden?

Soms is een hond gewoon niet geschikt voor een huis. De pup is misschien te onvoorspelbaar of te agressief. De eigenaars zijn misschien niet in staat de tijd, het geld en de aandacht die nodig zijn voor de opleiding op zich te nemen. Het huis kan gewoon te chaotisch zijn voor effectief beheer.

Als het houden van een puppy in je huis gevaarlijk is omdat de puppy agressief is, is het ok om dat toe te geven.

Er zijn momenten waarop het zoeken naar een nieuw thuis voor een dier het beste is voor dat dier.

“Tot de dood ons scheidt” maakt meestal geen deel uit van je adoptiecontract. In de meeste adoptiecontracten (of koperscontracten) staat dat als de pup of hond niet in uw huis kan blijven, deze teruggebracht moet worden naar de redding, het asiel of de fokker.

Idealiter zou u de hond of pup moeten kunnen terugbrengen naar de redding, het asiel of de fokker waar u hem oorspronkelijk vandaan had. Dit moet altijd uw eerste stap zijn als u uw hond niet kunt houden, vooral als het in uw contract staat. Sommige opvangcentra, fokkers, dierenwinkels en particuliere verkopers hebben deze bepaling niet. Wat dan?

Voordat u uw puppy aan de volgende thuis overdraagt, is het slim om een hondengedragsadviseur in te schakelen. Zij kunnen u misschien helpen en het probleem oplossen. Misschien niet. Maar zij zullen u ook feedback kunnen geven over wat nu het meest verantwoord is om te doen.

In het geval van ernstige agressie is het wellicht niet verantwoord de hond te herplaatsen. Dat is niet aan iemand om voor u te beoordelen of te beslissen, maar dit is een belangrijke discussie om te voeren.

Veel gecertificeerde gedragsadviseurs voor honden zullen u helpen de voor- en nadelen af te wegen, maar uiteindelijk is de uiteindelijke beslissing aan u.

Honden en puppy’s die een ernstige bedreiging vormen voor andere mensen en honden zouden niet zomaar van het ene huis naar het andere moeten worden gebracht of in een asiel zonder dodelijke afloop moeten worden gedumpt zodat ze jaren in een betonnen cel kunnen leven, wachtend op een adoptant die misschien nooit zal komen.

Hoe besluit u nu wat u met uw agressieve puppy gaat doen? Ik ben nogal van de stroomdiagrammen, dus hier is er een om te helpen.

Onthoud wel – in de overgrote, overgrote meerderheid van de gevallen, is je puppy niet agressief. Je puppy kan onbeleefd of snel gefrustreerd zijn, maar ze is niet agressief.

Zelfs als uw puppy agressief is, zijn er stappen die u kunt ondernemen om haar verder te helpen. Als u uw puppy niet de steun kunt geven die ze nodig heeft, zult u waarschijnlijk een ander tehuis voor haar kunnen vinden dat haar wel kan helpen.

Heeft u een agressieve puppy? Hebt u vragen of het gedrag van uw puppy normaal is of niet? We willen er over horen!